Een dag van tegengestelde ervaringen

Dag 2, Houthalen - Raeren, 93 - 188 km (95 km)
14 tot 18 graden, wisselend bewolkt met soms zon, buitjes en stortregen

Het was me een dagje wel! 

Het begon uitstekend met een lekker ontbijt en een hartelijk afscheid van Carine en Paul. Het was een graad of 14 en dankzij een waterig zonnetje warmde het snel een graad of 4 op. De mooie natuur in de Belgische Kempen sprankelde van de lentegeuren en -kleuren. Heerlijk! 

We reden richting Maastricht waar onze officiële fietstocht van Nederland naar Rome start. Na 37 km werden we om 11.15 uur ingehaald in Maastricht door een plaatselijke fanfare …. 😉 (zie foto’s). Op een gezellig terras aan de Maas genoten we van een kop koffie met een overheerlijk stuk Limburgse vlaai. Verdiend, vonden we, want onze aanlooproute zit er dus op! Vanaf nu is het voor ‘het echie’. 
Na de koffie veroverde ik een stempel van Maastricht in mijn Credenziale ofwel  Pelgrimspas. De derde; na die van de Vereniging Pelgrimswegen naar Rome en van de kerk in het Begijnhof in Breda.

Met nog steeds een voorzichtig zonnetje fietsten we het prachtige Limburgse heuvelland in. Wat een mooie vergezichten!
Dankzij het golvende landschap was het bovendien een soort junioren-training voor toekomstige Alpen- en Appenijnen-bedwingers zoals wij 😉. 
Net als vorig jaar bleek dat mijn drie spinning-uurtjes per week aardig helpen om de eerste klimtesten te doorstaan. En dat Menno’s looptraining híerop helaas niet hetzelfde effect heeft. Maar ik weet óók dat dit over een week omgekeerd is en dat hij dan bovenop elke heuvel of berg staat uit te kijken waar ik in vredesnaam blijf 🥴. Fiets(klim)conditie bouw je gelukkig snel op.
Míjn handicap vandaag was dat mijn versnelling niet goed is afgesteld waardoor de ketting er bergop regelmatig afliep. Vandaag is het zondag, maar morgen zoeken we direct een fietsenmaker ….

Tijdens onze picknick-lunch op een bankje met een schitterend, weids uitzicht werd de bewolking plotseling dikker en kon de zon het niet meer winnen van de wolken. Direct daarna begon het af en toe te druppelen. 

Bij het vervolg bleek dat de gps-route die ik gedownload heb op mijn Garmin, niet helemaal correspondeert met de onderliggende geografische kaart en met het routeboekje. Het werd een beetje aanmodderen met het vinden van de juiste weg, met een aantal extra verdwaal-km’s van dien. Ik ga ervan uit dat ik nog even aan de instructies en het nieuwe beeld op mijn fietscomputertje moet wennen. Komt vast goed.

Wat vandaag niet meer goedkwam, was mijn ketting. Bij een steil stukje omhoog, floepte de ketting er weer uit en omdat ik vrij plotseling niet meer vooruitging, viel ik gewoon om 🥺. Nou ja, gewoon …. Mijn val werd gebroken door een auto langs de weg. Dat bespaarde mij wat butsen en schrammen …. maar veroorzaakte een deuk in de carrosserie van de Toyota Yaris waar ik tegenaan viel 😱. Hier en daar belden we aan om te vragen van wie het voertuig is. Niemand wist het. Dus maar een briefje met naam en telefoonnummer achter de ruitenwisser geplakt. Tot nu toe nog geen reactie.

De heuvels werden allengs hoger en rond een uur of 4 hield het op met záchtjes regenen. Het hoosde zodanig dat er geen regenjack tegen bestand is. In een mum van tijd waren we drijfnat en steenkoud. De dichtstbijzijnde plaats waar enkele overnachtingsmogelijkheden zijn, was het stadje Raeren, nog een km of 10 verder …. en omhoog. Tegen de tijd dat we Raeren bereikten, verschansten we ons in een bushokje tegen de regen om rond te bellen waar een kamer vrij was. 
Dat viel niet mee. Geen gehoor of geen plek. Uiteindelijk besloten we maar naar een paar hotelletjes te fietsen die de telefoon niet opnamen. Daar bleek helaas dat ze stuk voor stuk geen gehoor gaven omdat ze op zondag gesloten zijn. Tja ….. Dan maar mensen aanspreken op straat met de vraag of zij iets wisten. Het leidde allemaal tot niets.
Voor het eerst in de afgelopen jaren lukte het ons niet om binnen korte tijd een overnachtingsadres te vinden. 

Na veel vijven en zessen vonden we - koud en moe - eindelijk een kamer in een IBIS-hotel langs een snelweg. Helaas een stuk fietsen naar het noorden, terwijl wij uit het noord-oosten komen  en morgen naar het zuiden moeten …. 
Maar een heerlijke, warme douche en een lekkere maaltijd later kijken we terug op een enerverende dag met enkele ontberingen die horen bij een reis als deze; een dag die je je achteraf altijd herinnert als een bijzondere belevenis.