Genieten op de Vennbahn

Dag 3 Raeren - St Vith, 188 - 290 km (102 km)
13 graden, bewolkt, weinig wind

Ons eerste doel vanmorgen was een fietsenmaker. Ik wil niet nog eens meemaken dat mijn ketting er op een cruciaal moment afloopt 😏. Gelukkig vonden we er een, niet al te vér van onze route. 
Het bijzondere in dit drietalige deel van België is dat het volslagen onduidelijk is in welke taal je de mensen die je tegenkomt, moet aanspreken. Bovendien weigert een franstalige Belg je te verstaan als je Nederlands of Duits spreekt. En dat probleem geldt vice versa bij de anderstaligen. Inmiddels begin ik dus bij iedereen met de vraag welke taal ze prefereren. En dát in de taal die naar mijn idee op het eerste gezicht bij hem of haar past. Ook bij de fietsenmaker. Die sprak vloeiend Duits. Maar van fietsen maken had hij helaas minder verstand. Pas na vijf keer bijstellen van de versnelling en even zoveel proefritjes op het parkeerterrein durfde ik het aan om akkoord te gaan met het resultaat van de reparatie. Inmiddels waren we wel ruim anderhalf uur verder. 

Na een kwartier fietsen ontdekten we dat we onze twee isolerende bidons in het hotel hadden achtergelaten 😬. Dilemma: verder fietsen en nieuwe kopen, of terug. Omdat het niet eenvoudig is om goede isolerende bidons te vinden en dat het – zo hebben we inmiddels ervaren – heel prettig is om het water een beetje koud te houden bij de Zuid-Europese temperaturen die over een paar weken waarschijnlijk gaan komen, besloten we terug te fietsen.
Enfin, 2,5 uur en 22 km na vertrek waren we weer terug bij ons hotel, waar we vanmorgen om half 10 zijn weggefietst. 

Na een kop koffie begonnen we een nieuwe start. Maar mét onze waardevolle bidons en een versnelling die probleemloos werkt!

Na Raeren fiets je het natuurgebied van de Hoge Venen in, het begin van de Ardennen en de Eifel. 
Een oude spoorwegbedding, inmiddels geheel geasfalteerd, biedt een heerlijk, autovrij fietspad met een geleidelijke klim van maximaal 3 % naar het ‘dak van België’ op 600 meter hoogte. 
De oorspronkelijke spoorbaan is ooit aangelegd als verbinding tussen het Duitse Roergebied en Luxemburg. Om de zware erts-treinen te laten rijden, werden de hoogteverschillen zoveel mogelijk weggewerkt door viaducten en hoge taluds. De vernielingen van de spoorlijn in de Tweede Wereldoorlog waren dusdanig dat herstel geen zin meer had. Het tracé ging in de herkansing als fietspad. En met succes; deze ‘Vennbahn-route’ blijkt ideaal om de Ardennen per fiets te bedwingen. Bovendien zijn de relicten van de oude spoorweg nog steeds aanwezig; wat steeds tot verrassende beelden leidt (zie foto’s).

Bij het bereiken van het begin van de Vennbahn zagen we twee fietsers die op een boomstam een boterhammetje aten. Op hun fietsen prijkten een Nederlandse en een Brabantse vlag 🤗. Stof voor een praatje dus 😃. Pa en schoonzoon bleken afkomstig uit Deurne en óók onderweg naar Rome. Pa op een fiets met trapondersteuning en onder zijn vlaggetjes een geplastificeerde foto van de kleinkinderen; en schoonzoon op een racefiets met een vrolijk geel karretje erachter. Een mooi stel! Die zullen we onderweg nog wel vaker tegenkomen want hun dagelijkse km-ambitie is vergelijkbaar met die van ons.

Het was een prachtige tocht! Glooiende, groene heuvels aan weerszijden, afgewisseld met gevarieerde bossen met mooie doorkijkjes, soms wat vakwerkhuizen en kerken in de verte, tevreden grazende koeien in weilanden met  madeliefjes, boter- en paardenbloemen. De knalgele brem langs het fietspad fleurde de grijze, bewolkte dag lekker op. Echt genieten! 
Af en toe doorkruist de Vennbahn een dorpje. Wij hoopten op een lekkere konditorei. Maar helaas. Geen uitspanning te bekennen. En wat er op leek, was gesloten. Want maandag.

Na zo’n 75 km over de Vennbahn, hielden we het voor gezien en reden St Vith binnen, de eerste grote plaats die we vandaag passeerden en waarvan we wisten dat er een aantal overnachtingsmogelijkheden is. Aangekomen in het stadshart fietsten we zomaar tegen een aantrekkelijke B&B aan waar gelukkig een kamer vrij was. 

Een douche en een heerlijke Italiaanse maaltijd later, konden we onze vermoeide benen uitstrekken op bed om de rest van de avond niet meer in beweging te komen 🤗.