Nog één keer genieten van de Patagonische natuurpracht …

Vandaag was de laatste mogelijkheid om te genieten van de fantastische natuur van Patagonië. Morgen volgt nog een dag in Buenos Aires en woensdag vliegen we naar huis.  
De meesten van de groep hebben genoeg gewandeld, gefietst en gevaren en bleven vandaag in het stadje om wat te winkelen en een museum te bezoeken. 
Alleen Richard en ik wilden nog iets actievers doen. We namen een taxi naar het wandelpad naar de gletsjer El Marcial.  

Voor de eerste keer deze vakantie lag er een dik wolkendek boven ons en het voelde koud aan. De kracht van de wind léék mee te vallen.  

Een breed gravelpad ging al snel vrij steil naar boven. Toch was het niet moeilijk klimmen, omdat het pad niet zo hobbelig was.  
Het eerste stuk liep door het bos met een heldere bergbeek ernaast. 
Toen we het bos uitkwamen torende de gletsjer hoog boven ons uit op een kale, bruine, ruige berg zonder enige begroeiing. Het smalle paadje dat naar boven slingerde, manifesteerde zich als een kronkelige streep.  
Tussen het bos en de kale berg zagen we een mooie helling, begroeid met verschillende soorten, groenkleurige mossen, afgewisseld met verschillende waterloopjes waar ik mijn waterfles uit vulde.
Direct voelden we dat we de beschutting van de bomen misten, want de wind gierde om onze oren.  
Het werd weer een barre tocht. De windvlagen gingen de strijd met ons aan en alleen door ons regelmatig klein te maken en schrap te zetten, wonnen wij. Eén keer werd ik echt omver geblazen maar ik viel gelukkig tegen de helling aan. Tijdens de stormachtige windvlagen móesten we gewoon stil staan. We vorderden langzaam maar gestaag. De beloning was het panoramische uitzicht over Ushuaia, het Beagle kanaal en de gletsjer zelf.  
Richard had een korte broek aan, geen handschoenen bij zich en ook geen muts. Het was ijzig. Ik was beter voorbereid en had gelukkig het nodige bij me. 
Toen we bijna boven waren, ging het lichtjes sneeuwen.  
Uiteindelijk bereikten we de voet van de gletsjer. De oude sneeuw was niet wit meer en door de bewolking zag het er van dichtbij allemaal nogal somber uit. Maar ….. we konden de gletsjer aanraken 🤗. 

Omdat het niet echt behaaglijk was, daarboven op die koude rots, aanvaardden we snel de terugkeer.  
De route naar beneden was een stuk eenvoudiger, onder meer doordat we wind méé hadden. Omdat er nauwelijks rotsblokken of grote keien op het gravel lagen, moesten we op de steile stuken wel echt goed oppassen om – voortgeduwd door de wind - niet uit te glijden. 

We kwamen weer veilig beneden aan en lieten ons terugrijden naar Ushuaia, waar we ons opwarmden met koffie; en een late lunch gebruikten. 

In de stad zag het weer er heel anders uit. Lekker zonnetje en een prettige temperatuur van een graad of 18.  Alle warme kleren konden weer in mijn rugzak! 

Ik had nog een paar uur de tijd voordat we om 17.30 uur zouden vertrekken naar de luchthaven voor onze vlucht naar Buenos Aires. Ik maakte een rustige wandeling door het haven- en winkelgebied en zat nog een uurtje lekker in de zon.  

De vlucht hing voorspoedig en net na 24.00 uur arriveerden we in het hotel waar we bij aankomst in Buenos Aires ook twee nachten gelogeerd hebben. Wat leek dát lang geleden!  
Ik heb ook zó veel gedaan en beleefd!  

Nu nog één dagje genieten van deze mooie stad en van een temperatuur van rond de 30 graden! En dan weer naar het ijzige Nederland 😬 en naar Menno 😍!